Zaman Şiiri - Serhat Fidan

Zaman
Zaman tükeniyor

Tükeniyor her şey

Kainat erimeye başlarken

Sana olan özlemlerimi

Satır aralarına sıkıştırmak

Ne kadar doğru

Cümleleri seri bir bomba misali

Ortalığa atmak ..

Geçiyor her şey

Uzun zaman oldu

Bir ay tutulmasında

Ellerimden kayıp gitmiştin

Bu gün lerden yokluk

Yokluğun başkenti

Sinemdekileri taşıyamamanın ağırlığı

Zaman geçiyor işte

Azgın dalgalar yüreğimi yıkıyor

Lal oluyorum

Gözlerimden düşenler

Yanan yüreğime çare olmuyor

Har ediyor bedenimi

Titriyor ellerim

Geçiyor zaman işte

Tutulamıyor

Ceplerime saklıyorum

Zamanın zerrelerini

Ama ne fayda …

Geçiyor zaman

Senden ayrılmanın

2100 günü hala burnumdan tutuyorsun

O ağlamalar

O kokun

Sözlerin

Cümlelerin

Gülüşlerin

Çayı bol şekerli içişin

Kıskanmaların

Kokun hala yüreğimde sakladığım bir yara

Sen olmadığından beri hüznü kaderime işledim

Yalnızlığı tek kurtuluş yolu bildim

Bazen de bir şeyler karalayıp karalayıp yırtım

Yüreğime ile gömdüm her şeyi

Hala yakmakta beni

Gözlerim hala boğulu

Geçen zamanın içinde

Eriyen bir mum misali yok oluyorum

Bir pervane misali narında yok oluyuyorum …

Serhat