Zaman Şiiri - Elif Yalçın

Yağmurlu bir akşamdı,
Bu hayat nasıl geçiyor diye
Sorguladığım akşam!
Günlerden neydi,
Takvimler hangi tarihteydi
Bilmiyorum.

Oldum olası
Tarihlerle aram iyi olmamıştı.
Koca bir hayat geçirmiştim,
Ama hatırladığımda
Beş dakika sürmeyen
Küçücük anılar vardı sadece.

Bir kaç sene önceki resimlere baktım.
Aynı kişiler, aynı yerler, aynı kahveler.
Sanki dünmüş gibiydi.
Aslında hızla dönen bir çarkın içinde
Kaybolup gittiğimi farketmiyordum.

Resimler arasında ki tek değişiklik
Kaz ayaklarımdaki çizgilerdi.
Hayat hızla ilerleyip,
Sevdiklerimi elimden almaya
Başlamıştı bile.

Yüzümdeki kırışıklıklara baktığımda. Farkediyordum yılların geçtiğini.
Yoksa insanın ruhu
Hep aynı kıpırtıdaydı.
Cıvıl cıvıl çocuksu ve coşkulu.

Yaş alan bedenin inadınamıydı
O çocuksuluk bilmem.
Yağmurlu bir akşamdı!
Aynanın karşısına geçip
Kendime seni seviyorum diye
Haykırmak istemiştim.

Belkide insan bir tek kendine
Söylemiyordu bu sözü.
Beni her halimle seven, kabul eden,
Her yenilgiden sonra ayağa kalkan,
Güçlü, bazende güçsüz ama
Dik duran kendime..
Bu akşam söyledim sevdiğimi.

Sizde söyleyin..
O içinizdeki çocuğun
Bunu duymaya hakkı var...

Elif Yalçın ✍🏻