Zaman Şiiri - Mustafa Ayten

Zaman
Zaman gibiyim bu aralar
Hiç değerim bilinmiyor
Ruh gibi geziyorum dünyada
Zirveyi yaşıyorum bazen tek başıma
Sonra çivi gibi çakılıyorum yerin dibine
Geçip gitsem kimsenin ruhu duymaz
İşine gelen ilaç gibi kullanıyor
İşine gelmeyene de kabir azabıyım ben
İşin sonunda tek başıma da kalsam
Haddini aşanı kaybederim benliğimde
Ve sonra yalnızlığıma sarılırım
uçsuz bucaksız bir yolda ilerleyip
Çaresizce sonumu beklerim