Zaman Şiiri - Şükrullah Yavuzer

Zaman bembeyaz kardı,
Zamansız saçlarıma yağdı.
Dünyaya bu kadar bağlanacak
Ne vardı,
Ömür bir varmış bir yokmuş
Diyecek kadardı…

Hayatı kemiren sessiz
Bir faredir zaman.
Zaman, kimseye vermez aman,
Bak “tellere takıldı uçurtman”

Hayat siyah beyaz
Bir albümden ibaretti.
“Karganın ömrü
Kartal olmaya yetmedi”

İnanç, Anka gibi
Küllerinden yeniden doğmaktı.
Dünya, rengarenk bir kelebekti,
İncecik kanatlı,
Dokunsam sanki
Elimde kalacaktı…

Servet, örümcek ağı
Makam, ayaklarda bukağı
Siyaset, içi oyulmuş balkabağı
Aşk, yârin bükülmüş dudağı…

Takvim, zamanımı çalan hırsız,
Aynalar, yüzüme bakan arsız,
Ölüm, gelen misafir apansız…

Hasret, yürekte çöl sıcağı,
Vefa, sırtına saplanan dost bıçağı,
Üzüntü, çocuğun kırılmış oyuncağı,
Adres, hayatın çıkmaz sokağı…

Adamlık, dimdik bir omurga,
Nankörlük, gözünü oyan karga,
Özgürlük, beyinlere vurulan pranga…

Kader, ağlarını ören örümcek,
İnsan, ipek ağlara dolanan böcek,
Nereye bu gidişat,
Heyhat!
Bu ömür daha ne kadar sürecek,
Gaflet, çek üzerimden elini çek…