Vuslat Şiiri - Kadir Ünlü

Zaman;
Dönerken biteviye akrep yelkovan,
Yolcudur,asla durmayan,
Sanki yürüyen,bir Dev Adam,
Ne yorulur ne durur,
Yegane sebebidir,varlığımızın,
Herkesi hakettiği yere götürür,
Götürdüğü yerde,
Mahşer kurulur !
Ayrılır yollar,varınca vuslata,
Herkes kalbinin ödülünü alır,
Hamalıdır adeta,naçiz bedenlerimizin
Asla yorulmaz,götürür,
Biz uyurken bile yürür,
Zamanın;
Eskitemediği tek varlık yoktur,
Taşır akıbete,günü gelenleri,
Arabası tahtadan,
Zaman;
Atsın Dev adımlarını,
Durmasın,varsın yürüsün,
Gelsin,benide götürsün
Ne mutlu bana,
Vuslatımda,sen varsan !