Zaman Şiiri - Hüseyin Sert 2

Sensiz bir sessizlik içinden geçince
Kimsesiz bir yürüyüş yoluna çıkıyor zaman
Çiçeksiz, böceksiz ve karanlık bir gece
Kandil lambalarıyla aydınlatılan

Bir düş bir yürüyüş oluyor sokaklarında
Kimseler duymuyor sessizliğin sesini
Bir şeyler konuşurken aklından
Gelip geçiyor yoldan insanlar

Bulutlar çığlıklarını atarken
Denizler gömerken gökyüzünü içine
Martılar kanatlarını çırparak insanların
Uçuyor dalgalar geçiyor zaman

Saçlarımda yıldızlar parlıyor, ay ağlıyor
Yaprak düşüyor, ağaç titriyor
Rüzgar yalıyor gözyaşlarımı
İçimden bilinmez bir insan kalkıyor
Sessizliğin içinde kayboluyor zaman

İşte böyle siyah saçlım kahve gözlüm
Bir başka zaman
Bir başka yaz
Bir başka akşam
İçimde kaybolup gidiyor zaman
Sensizliğim artıyor durmadan
Hüseyin Sert
dAYı