Zaman yırtıcı bir hayvan gibi
Ve kanıyorum ben
Dişlerinin arasında
Salyaları bulaşıyor etime
Kemik sesleriyle irkiliyorum
Büyüyorum zamanın değirmeninde öğütüldükçe
Büyümek ki çoğu zaman
Törpülenmektir
En sağlam köşeleri tutmuş sanırken
Bir çemberin boşluğuna asılı
Bulmaktır kendimizi
Kaçınılmaz olan
Yaşanacak olandır
Ve yaşam kaçınılmaz olarak
Bunu dayatacaktır
Sen ki korkuyorsun
Ellerin titrek
Gözlerinde aç bir köpeğin hüznü
Sorular soruyorsun
Cevabını bildiğim
Büyüyeceksin canımın içi
Parçalana parçalana
Ve en küçük parçana değin
Üzüleceksin
Fakat titrek ellerine dokunacağım ben
Ellerim en az sen kadar ürkek
Alıp içime sokacağım
Ve orada büyüteceğim seni
İçimde bir sevdayı büyüteceğim
Düşe kalka...
Kayıt Tarihi : 2.8.2019 14:55:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ömer Burçin Özkişi](https://www.antoloji.com/i/siir/2019/08/02/zaman-1750.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!