Sonbahar tadında, kış aylarından,
Bir yaşında ya varım, yada yoktum.
Uzadıkca uzayan o yollardan,
Geçen zamanı saymayı bıraktım.
Çoğu aylar dibini kazdım durdum;
Ulaşdığım en derinliğe doğru.
"Kazdığım kendi kabrim mi ki?" Sordum.
Nere yalan? Neresinde ki doğru?
Ulaşılacak yer kalmadı artık,
Şimdi; sonuncusunu gömme vakti.
Kalmasın bu elimde son bir artık,
Uzayan yollar artık değil kâti.
Umutcan Kamış
05.03.2015
Kayıt Tarihi : 19.2.2019 01:17:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!