Zaman Şiiri - Yüksel Osman

Demek zaman anları eşitliyor
Pörsüyor duygular, düşünceler
Bozulur ağiz tadı
Masa, mezelerle bezeli de olsa

Ben sadece kışta üşünür sanırdım
Güneş tependeyken de üşürsün
İçine ışık salmayınca
Kapkara karanlıkta kalırsın

Hani sahillerden de bilirz ya
Deniz ayni deniz mevsim gerek
Kumlar soğur, deniz kararır
Eğlence yerleri Hüzün beyliğine geçer

Zaman alacağını alıyor zamanla
Gençliğini en kötüsü de heyecanını
Zamana direnemeyip artık pes diyorsun
Yaşamaya değil yaşamamaya direnirsin

Muhabbet, aşk, cazibe sıradanlaşıyor
Mıknatısa demir, demire mıknatıs lazım
Ya mıknatıs demir oldu, ya demir mıknatıs
Direnmek nafile gözden düşürdün mü gider