Zaman Şiiri - Yasemin Özkaya

Artık baş edilmez bir düşman,
Akıntıdır, feyezandır zaman...
Ay ışığı bile parlamaz artık yüzünde
Soluksun artık…
soluk ve silik...
Kimine; ha varsın ha yok,
Kimine de olmasan bundan iyi…
Kimse dönüp bakmaz bir kapıdan girdiğinde
Silik bir çizgisindir artık
Kimsenin dikkatini çekmez artık gelişin-gidişin…
Silinmek istemezsin yine de
ne kadar kahretsen de dizindeki ağrıya...
Uyandığın her sabah şükür içindir,
ve artık alaycıdır tavrı güneşin
Dostum der; ‘’Yarın olmayabilirim hayatında…’’
Birer damla gözyaşı sızar kurumuş pınarlardan
Ay bile şüpheli güneş olmadan...
''Ne gördük ki bu dünyada...'' makamında bir şarkıdır artık hayat dilinin ucunda...
Dışarıya çıkmaya gerek bile duymayan bir iç sestir artık bütün isyanların.
Yapacak işlerini yapmışsın,
Telaşa mahal yookk! ! !
Bitti artık sorumlulukların
Ne ağırlayacak misafirlerin...
Ne evini kirletenin var.
Anlıyorsun, biliyorsun
sensin misafir olan...
ama hep de böyle anlarda
radyoda eski bir şarkının nameleri gelir kulağına
Yeni yetme bir şarkıcının sesinden, mesela;
''sevda sevda
Unut onu dinsin gönlündeki fırtına
Sevda sevda
hayat değer yaşamaya..''
gülümsüyorsun sanırım; eşlik ederken şarkıya
Ne de güzel söylüyor kerata...