Bilmezdim ayakkabı bağlamayı bile ben
Geçiremezdim inan ipliğide iğneden
Görünmez el gibi şu üzerimizden geçen
Bir düş gecelerimi sarmaladığı her an
Usulca seslendi ve anlattı bana zaman
Ağlamayı bilmezdim anlıktı yoktu hüznüm
Ben sana mecburum bilemezsin
Adını mıh gibi aklımda tutuyorum
Büyüdükçe büyüyor gözlerin
Ben sana mecburum bilemezsin
İçimi seninle ısıtıyorum.
Devamını Oku
Adını mıh gibi aklımda tutuyorum
Büyüdükçe büyüyor gözlerin
Ben sana mecburum bilemezsin
İçimi seninle ısıtıyorum.
İşte sıkça kullandığım bir sözün karşıma çıkışı...: 'Hayat, en iyi öğretendir' derim, ben de... Eğitimci oluşumun da etkisi vardır kuşkusuz...
Çünkü insan en iyi 'yaparak ve yaşayarak' öğrenir...
İşte şiir, işte şaire... 'Hüznü, sevgiyi, aşkı, acıları' nasıl öğrendiğini yazıyor, 'ayakkabısını bağlamayı' bile...
Dilerdim ki, 'hep incinen' olmasa... Sevinçleri daha baskın olsa... Ama hayat işte.. En fazla etkileyen ne ise, en iyi öğrettiği de o oluyor...
Çok etkiliydi Fazilet Hanım.. İçtenlikle kutlarım şiirinizi ve sizi...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta