Bilmezdim ayakkabı bağlamayı bile ben
Geçiremezdim inan ipliğide iğneden
Görünmez el gibi şu üzerimizden geçen
Bir düş gecelerimi sarmaladığı her an
Usulca seslendi ve anlattı bana zaman
Ağlamayı bilmezdim anlıktı yoktu hüznüm
Yanaklarımda olur hep o tatlı gülüşüm
Gözyaşım sel olduda kırıldı hassas gönlüm
Bir düş gecelerimi aydınlattığı her an
Usulca seslendi ve anlattı banai zaman
Kaygı nedir bilmezdim umudum tek telaşım
Masum yüregimde hep tek annemi taşırdım
Engele takıldıgı zamanda ayaklarım
Bir düş gecelerimi alıkoyduğu her an
Usulca seslendi ve anlattı bana zaman
Aşkı bilmezdim nerden çıkıpta geldigini
Ve alıpta başını nereye gittigini
Hissettiğim hayatın acı gerçekliğini
Bir düş gecelerimi yasakladığı her an
Usulca seslendi ve anlattı bana zaman
Kayıt Tarihi : 30.12.2013 00:49:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Çünkü insan en iyi 'yaparak ve yaşayarak' öğrenir...
İşte şiir, işte şaire... 'Hüznü, sevgiyi, aşkı, acıları' nasıl öğrendiğini yazıyor, 'ayakkabısını bağlamayı' bile...
Dilerdim ki, 'hep incinen' olmasa... Sevinçleri daha baskın olsa... Ama hayat işte.. En fazla etkileyen ne ise, en iyi öğrettiği de o oluyor...
Çok etkiliydi Fazilet Hanım.. İçtenlikle kutlarım şiirinizi ve sizi...
TÜM YORUMLAR (1)