Zaman Şiiri - Abdul Kadir Guner

Dokunamıyorsun ayaklarına Zaman'ın
Ayaklar büyüdükçe Zaman'lar küçülüyor
Şimdi uyuyor ayaklarımın ucunda
Kimbilir yarın nerde olacak
Babasının yoksulluğunu paylaşıyor
Ama babasını kıral biliyor
Hangi millet hangi dinden olursan ol
Ellerin ve nefeslerin uyuşması
Ayakların aynı iz düşümleri
Sonra gülen o iki çift göz
Hep sen varsın içlerinde
Hep o geliyor yanaklarından
Sonra yıllardır bize öğretilenler
Bir lokma ekmek kazanmak ne zormuş
Tanrılar istemeyince
Evrenin maskarası olmak
Sonra kendine bile inandırmak
Yontma taş devrinden uzay çağına taşımak
İnadına bütün güçlerin
Ve ne olursa olsun bir adım ileriye yürümek
Son nefesinden bir saniye öncesi

Abdul Kadir Güner