Zaman Şiiri - Hattab

Sabahın dördü, bulutlar gökyüzünü ördü.
Gökyüzü kapanmaya yakınken gözlerim gül yüzünü gördü.
Yeryüzü göldü, seni göremeyen gözlerim kördü.
Hiç aşk görmemiş görgüsüzün öldü.

İsteyene gözyaşı dökerim, gözlerim çeşmeli.
Gözlerimin açılışı yapıldı bekliyorum su çekmeni.
İsraf ediyorsun, yapma! İzin veremem suyumu biriktirip haşretmeni.
Hiçbir belediyeye bağlı değilim, suyum Bilal-i Habeşler'in.

Bizi üzen, hüzne boğanları aklımızdan çıkaralım.
Gidişler hüzün kokuyor, gelişler çıkara dayalı.
Üstün çabalarıma karşın seni aklımdan çıkaramadım.
Beynime karşı gel, aklımdan çıkar al adını!

Sevmelerimin gitmen miydi bedeli?
İçimde tonlarca küfr varken, seni seviyorum'dan başka ne dedim!
Beddua etmedim! Gidişine karşı koyu bi çay demledim.
Burada zaman geçmiyor, orada şafak kaç Mehmed'im? !