Zaman Şiiri - Enver Özçağlayan

Ben geçerim içinden, zaman geçer içimden
Bu nasıl bir muamma, çıkamayız içinden
Ne ayrılır o benden, ne ben onun peşinden
Bu nasıl bir muamma, çıkılamaz içinden.

O ağarmaz, ağartır saçları, sakalları
Tek kafeste oyalar kurtları, çakalları
Hakkında açılsa da nice yıldız falları
Bu nasıl bir muamma, çıkamayız içinden?

Ta ezelden ebede, nerede başlangıcı?
Evrenler ötesini sarmalıyor kıskacı
Bazan denizi döver, bazan arşı kırbacı
Bu nasıl bir muamma, çıkılamaz içinden?

Bir durgun göle benzer, nehir gibi aksa da
Bazan buz olur donar, ateş olup yaksa da
Bazan hazana döner, baharı gül koksa da
Bu nasıl bir muamma, çıkamayız içinden?

Zaman, zaman içinde, zamandan götürüyor
Kocaman arş bilmeden zamanı yitiriyor
Rabbim nizamı koymuş; ne güzel bitiriyor
Bu nasıl bir muamma, çıkılamaz içinden?

16.06.2012
Fatih-İST.