Zaman ki ömrüme olmuşta oluk
Akıtır su gibi topraktan, taştan
Geçmişim beyhude, gözlerim doluk
Kurtulmaz bir türlü yağmurdan, yaştan
Götürürde beni gittiği yere
Hırpalar sırtımdan hep süre, süre
Bazen nehir olur bazen de dere
Bir medet umarım can alan kuştan
Ömrümüz dört mevsim baharı gitti
Yaşanmış anılar zamanda yitti
Sonumuz yaklaştı ömrümüz bitti
Mezarda tek göz ev, çatısı taştan!
Başlar sonsuz hayat, ölünce baştan.
04.05.2012
Kayıt Tarihi : 15.5.2012 09:21:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!