Zaman Şiiri - Mahmut Akar

Bir nehir gibi akmışsın hayatın içinde
Bir bir almış güzelliğini yıllar
Farkına varmadan hissetmeden.
Kalıcı değilmiş meğer
Bu ten bu canda
Suya yazılmış güzelliğin
Ne çabukta silinmiş minicik bir dalga ile
Kaç zaman oldu
Hala orda mısın bilmem
Tanıyamadım ilk bakışta
Hatıralar seni çözdü.
Her şey nasıl silinmiş
Giden zaman toz olup uçmuş
Ne kadar da değişmişsin
Nerde o güzelliğin
Aklım almadı gitti.

Yıllar içinde kaybolmuş güzelliğin
Saçlarına ak düşmüş
Yüzünü hatlar çizmiş
Kalbin yıllara yorgun
Gözlerinin feri sönmüş
Gamzelerin nerde!
İçini zaman mı doldurdu?
Ey vah!
Yanılmışsın zamana karşı
Almış güzelliğini
Gösteriyor kendini
Ayırmış her şeyi senden
Hala neyin peşindesin!
Hiçbir şey sana dönmez
Bekleme boşuna
Direnme zamana karşı
Yanıldığını anlarsın
Kendine iyi bakınca

Güz mevsimindesin
Dökülmüş yaprakların
Kuru bir dal misalisin
Gözler ve kalpler seni aramaz artı!
Son demindesin ömrün
Zaman çalmış her şeyi senden
Boşuna uğraşma
Bulunmaz o hırsız
Ve geri gelmez güzelliğin hiçbir zaman.

Geçmişe kendini atarsın
Güzelliğini ararsın
Dibini karıştırırsın anıların
Hiçbiri gelmez seninle geriye
Bir teselli ararsın belki
Yaşlı yüreğinde
Ölmüştür her şey orda
Anıları kalmış sadece.
O kalp seni kandırıyor!
On dördünde değil
Yetmiş beşindesin
Kül olmuş her şey
Aynalar bunu kanıtlıyor
Yoksa bakmaya mı korkarsın.

Uyan!
Sürükleniyorsun bir nehirde
Geriye yüzülmez
Giden gelmez.
Biliyorsun sonunu
Her can oraya varır
Bir avuç toprak
Ötesi yok
Bu, Allah’ın emri
Hiçbir zaman değişmez.

Günü gelmiş
Son demindesin hayatın
Hey hat!
Ölümde varmış
Rengi kara,yüzü soğuk
Dünyaya son
Ahirete ilk ve sonsuz yolculuk…