ZamAN Şiiri - İffet Kaçıra

Zamandan koparılmış bir küçük an
Ulandı ömrünün kaldırım taşlarına
Attığı adımlar aldığı nefeslerle bilendi
Hayat dediğin bir küçük an'dan başka neydi!
Fatih'in fethinden kalma bir zafer sarhoşluğu
Sokaklar kaldırımlar cıvıl cıvıl
Bir seyyah, bir tek o görüyor
Yollardan zaman sökülüyor

Aydınlık bir sarı var, aldığı nefeste
Gün altın kokuyor
Bu neşe bazen dayanılmaz oluyor
Uçan binlerce sinek kulaklarda
Çoğul yalnızlığı kovalıyor
Sade, sessiz, renksiz bir sese duyulan özlem
Seyyahla kalabalıkta yürüyor

Ayrışan bir seyyar satıcının sesi
Onun yorgun ayakları seyyaha yoldaş
Her adımda kendini tanımlayan şehir
Dokusu karmaşık insanla karındaş
Köşede şakakları çökük yarı kör bir ihtiyar
Geleceği vaat ediyor,
İhtiyar görmesede onu
Seyyah ona gülümsüyor

Görmek yetmedi şehri, bir de tatmak gerekti
Bağrın yanınca acısından tatlısından
Huyunun suyunun tadına bakmak gerekti
Ve girdi seyyah bir çorbacıdan içeri
Kimseyle göz göze gelmedi
Gözün gözden gitmediği anları özledi
Çorbanın dumanı tütüyor
Seyyah, parlak kaşıkta kendini görüyor

Her şehir insanına memleket
Taşı yastık toprağı yorgan
Bir şehri şehir yapan elbet bir kabristan
Ölüsünü sayan insanını sayardı elbet
İnce bir dua semaya yükselirken
Gülümseten bir huzur var havada
İçiyse kıpır kıpır oluyor
Gurbet elde seyyah ölüyor

Zamandan koparılmış bir küçük an
Ulandı ömrünün kaldırım taşlarına
Attığı adımlar aldığı nefeslerle bilendi
Hayat dediğin bir küçük an'dan başka neydi!