Zaman Şiiri - İbrahim Kayhanlar

Zaman hasretimi ne çabuk kapatıyor
Sevdamdaki o acı hissi hızla siiliyor
Sanki hiç birşey yokmuş gibi normale dönüyor
Herzamanki gibi karlar yağıyor seller akıyor

Öyle kandırıyorum kendimi bile bile
Sanki birşey olacakmış gibi uğraşıyorum gülmeye
Aslında herşey aklımda herşey yerli yerinde
Zaman öyle zor ki çivi gibi batıyor kalbime

Şimdilerde uzaktayım senin hasretine yanmaktayım
Yağmurların altında sensiz ıslanmaktayım
Sevdamdaki o acı hissi her gece tatmaktayım
Zaman sensizliği alıp gitmiyor sanmaki yaşamaktayım

Dışarıda hava öyle güneşliki anlatmaya değer
Pırıl pırıl güneşli kuş sesiyle donatılmış her yer
Sensiz bu hava beni ancak yalnızlığa iter
Zaman sen olmayınca küle çeviren ateşe benzer

Yıl ikibin sekiz in ilk günü herkeste bir heycan
Etrafa bakındım yok, yok kalbimin acısını saran
Seni gökyüzündeki yıldızlar kadar seviyorum diyen bu can
Zamanda sürgünlerde geziyor aklımdan hiç çıkmadan