Zaman Şiiri - Ufuk Karahan

zamandır alıştıran beni
sensizliğe açılan her kapının ardında
gözlerini ararken gözlerim
yoklugunu bana o an anımsatan

zamandır alıştıran beni
hazan mevsiminin öksüz çiçekleri
gibi kimsesiz bırakan beni
renklerde seni anlatan her tonda

zamandır alıştıran beni
gecenin soyuğunda sensiz üşümeden uyumayı
uyanıp sabahın seher vaktinde
yokluğuna aglamayı inci,inci

zamandır alıştıran beni
kıyı sessizliklerinin çarşaf gibi örtüsünde
mavi dünyalara daldıran
sensizde soluk almayı ögreten

zamandır alıştıran beni
mavi yorgan,kahverengi döşek
arasında inleyerek alıştıran
hem yokluguna,hem yanlızlığıma

zamandır alıştıran beni
sonsuz bir yolculuga
kıvrılarak,çalkalanarak,kucaklayarak
kurak kalmış topraklara kavuşmayı