Zaman Şiiri - Yıldız Erdinç

ah be zaman ne cabuk geciyor
neler alip neler goturuyor
bize kattiklari degilde hep bizden aldiklari aklimizda
kulaklarimda gecmisin sesi
gozlerimde mazide kalanlar
kimler geldi kimler gecti diyorum
adini bile hatirlamadigim sevgililerim oldu benim
kiskanc arkadaslarim, dost bildiklerim bile hala aklimda.
yazik ne az guzel seyler kaldi bende o gunlerden
oysaki o zamanlar hani o eski zamanlarda ne farkli duslerim vardi benim
ha hergun degisirdi belki ama umutlarim vardi iste
simdi ise umutsuzluk dolu bir gemideyim sanki
firtina kopuyor, yagmur yagiyor
sadece gokgurultulerini duyabiliyorum
gunes kaybolup gitti yillar once
sicakligini bile unuttum ben
hey gidi gunler hey diyorum icimden
ne gunlerdi okula gitmemek icin hasta numarasi yaptigim geliyor aklima
bilseydim, o zamanlarin kiymetini yaparmiydim be
koridorlarda gizli askimin gecisini bekler dururdum,
onu gorunce beni farketmedigini anlayinca ne cok uzulurdum
simdi ise guluyorum bu aptal cahil halime
gozlerimden yaslar suzulup gidiyor
tipki yillar gibi, cabucak ama yuzlerimde izler birakarak.
artik diyorum ne kaldi elimde gecmisten
bir iki soluk fotograf bakinca aglayacagim
bir kac kucuk ani iste anacagim
sonra arkadaslarim geliyor aklima
ne cok arkadasim vardi o zamanlar oysaki
simdi ise sadece bir elimin parmaklari kadar insan yanimda
arkadasmi degilmi karar veremiyorum bile
yanlizlik nedir bilmezdim ben.
buralardan gitsem derdim eskiden cook uzaklara gitsem
coook uzaklardayim iste
ama yanlizim yapayalniz.
yalnizlik nedir burada anladim
gurbet eller derlerdi de gulup gecerdim
gurbet ne farkli birseymis megerse.
sadece anilarini alip gelebiliyorsun buraya baska birseye izin yok
arkadas,kardes hepsi orda
olsun onlarin cani sag ya diyerek avunuyorum
ben burda yanlizligimla arkadasim dostum
kimseye ihtiyacim yok zaten diye kendini kandiriyorum
Yasayip gidiyorum sessizce
Zaman mi?
O, yuzumde ve icimde derin izler birakarak
haince gecip gidiyor iste