Zam/an/l/ama Zamanlama Zam Anlama Zaman ...

ZAM/AN/L/AMA ZAMANLAMA
ZAM ANLAMA ZAMAN AMA
ZAMAN ÂMÂ

Bir şey dikkat mi çekiyor
Herkes zekâ küp taşıyor
Paylaşılan da meydanda
Küp üstünde kep takıyor

Atam ceddimi hep yerdi
Çöp olsun karıştır derdi
Akıl tüy bitmiş yetimken
Bizde hep teğet geçiyor

Her şey fakat mı seçiyor
Herkes tâkat zıp geçiyor
Konuşulan da çaydanda
Küp şekerde toz kaçıyor

Yalan yüksek mi düşüyor
Herkes güzel baş çekiyor
Tutuşanlar da meydanda
Sap üstünde saf koşuyor

Zaman insanı hep soydu
Tıp olsun konuştur uydu
Vekil oy gütmüş atımken
Bizde hep meret koşuyor

Her şey yakut mu yaşıyor
Herkes yahut zap taşıyor
Söyleşilen de meydanda
Şap büstünde bit kaşıyor

Bak hayat da şak geçiyor
Herkes beşikten düşüyor
Kozlaşılan da meydanda
Top kefende tip boşuyor

Adam haddini hep yordu
Kulp olsun yakıştır yurdu
Makûl zay etmiş itimken
Bizde hep somut kaçıyor

Her şey vasat mı geçiyor
Herkes sükut tap biçiyor
Sarfedilen de meydanda
Hop içerde hüp yavşıyor

Yok miyat da hak geçiyor
Herkes boşluktan yaşıyor
Sarfedilen de meydanda
Harp düzende hap içiyor

Sevda yürekten coşuyor
Sevgi gönülden koşuyor
Çekilenler de meydanda
Lâl mîzanda dil düşüyor

Her şeye dikkat yetmiyor
Herkes hiçbir şey etmiyor
Oynayanlar da meydanda
Bu film de mutlu bitmiyor

Atam neslime hep derdi
Yap olsun karakter vardı
Okul huy etmiş aşımken
Bizde hep angut kaçıyor

Bildik gakla guk geçiyor
Yağcılar her çağ yaşıyor
Kederlenme boşver Şâir
Dünya gamsız uzlaşıyor

İnsan umma ki insansan
Az sanma yasın çok san
Şekil boy atmış elçimken
Bizde hep surat düşüyor

Her şey vakit mi geçiyor
Herkes maket kit açıyor
Tartışılan da meydanda
Vip mezarda han açıyor

Herkes bir düzen yaşıyor
Her şey bir taşım taşıyor
Fikir tek içim yudumken
Bizde tüp mazot kaçıyor

Sende hep lâf lâf açıyor
Kaç dizedir dert saçıyor
Rezil oh etmiş geçerken
Bizde hep sebat kaçıyor

Bir şey dikkat mi çekiyor
Herkes meta kap taşıyor
Paylaşılan da meydanda
Kap aslında kalp yaşıyor

Atam haddimi hep verdi
Sap olsun soruştur derdi
Sakal tüy bitmiş kılımken
Bizde hep taptuk kaçıyor

Bir de hiç kıl kıpraşmıyor
Kendi fit de dip boşluyor
Doluşulan da meydanda
Ağda bulduk kel başlıyor

Şâir dön yüzün kendine
Senin tek vârın zengine
O ki herkesten haberdar
Lütûfkâr vurdu yangına

O bahsi tekrar et dursun
En sağır sultan da uysun
Şâir sen o Rabb'e kulsun
Bu Sevda da şak geçiyor ...

[ Sevda Sevgi LALOĞLU ]