Zalimler Ve mazlumlar Şiiri - Kemal Tekir

Acı ve zorluklarla,
Boğuşurken mazlumlar.
Refah içinde yaşar,
Zalimler ve günahkarlar.
Mazlumların ahıyla,
Yırtılırken semalar.
Seviniyor bu duruma,
Seviniyor şeytanlar.
Efendiliğe soyunur,
Güce sahip olanlar.
Yaşam hakkı tanımıyor,
Güçsüzlere hiç onlar.
Ezdikleri insanları,
Köle gibi görüyorlar.
İnsan hakları derken,
Kendilerini kastediyorlar.
Mala, cana ve namusa,
Gözlerini dikiyorlar.
Talancı bir zihniyetle,
Her şeye saldırıyorlar.
Doğayı kirletiyorlar,
Havayı tüketiyorlar.
Doğadaki dengeleri,
Alt üst edip duruyorlar.
Uzaya gidip duruyorlar,
Orada hayat arıyorlar.
Dünya yaşanmaz olunca,
Gidecek yer arıyorlar.
Uyanın ey mazlumlar,
Ezilenler, horlananlar,
Katılmayın savaşlara,
Zalimlerin safında.
Ölen de, öldürülen de,
Mazlum değil mi aslında?
Tetiği çektiren eller,
Saklanıyorlar pusuda.
Siz ölürken savaşlarda,
Onlar seyirci kalmada.
Kutsal yaşam hakkınız,
Elinizden alınmakta.
Parçalayıp,bölüyorlar,
Gücünüzü kırıyorlar.
Sığınakların ardından,
Sizi yönetiyorlar.
Sürekli hile peşinde
Koşuyorlar, azıyorlar,
Haklı çıkabilmek için,
Bahane üretiyorlar.
Şeytan şapka çıkarıyor,
Yapılan düzenbazlığa,
Gerek kalmadı Şeytana,
Atıldı pabucu dama.