Zalimin Gülü Şiiri - Sibel Maral

Zalimin gülü, gülmesindenmiş...
Gülümseyiş koca bir deve dikeni,
Güzellik ezilir olmuş,
Zalimin emri ile develer cüce,
Cüceler deve,
Oluvermiş-bitivermiş her bir hece
Tamamına ermiş cümlenin başı sonu
Artık yalan doğru...
Gül zalimin yakasına takılıymış,
Onu tanıyacak olanda zavallı hayatmış...
Kara tahtaya yazılı her bir mutluluk sözü
Yalanın heryerde var kulağı gözü,
Ağlayış...
Ah masumane ağlayış,
En büyük kandırmacası doğrunun
Doğru ortaya çıksa bile
Herzaman oluyor kapkara tortusu
Birikmiş hayaller yenilgiye uğratıyor yeni amaçları
Amaç yalnız başına aşıyor duvarları
Bedenler olmuş etten duvar
Ne desem boş,
Herşey bu duvarların arkasında saklı...