Zalime sarı taş | Şiiri - Zafer Zengin E ...

solgun yolları
arşınlar anılar
dilde türküler
kayıp olan gençlik
ve uzun yıllar
ardı ardına
çizgilere yansırlar

//bakalım başaracak mısın
bir selam sana cesaret verecekse
ara sesimi duy ve kapat
mutlu olcaksan yap
kötülemem seni
bilirim ki
yanlızlık adidir
sıyırır insanın derisini ||

//basit adamın hayatında ki o gücü gördün değil mi
elinde ki varlığın büyüklüğünü
madem farkındasın evrenin
neden bozarsın onu
aradığın mutluluk onda değil
onlar da ki de değil
senin yaratacağın yerde ||

//telefonun bir ucunda ahizeye mendil dayamış bir insan
konusmak istiyor seninle
kim cevap verir ona
senin canınım bile dese
ses onun değil ki ||

//neden o yüzümüzü sevdiğimizden esirgeriz
kötülük mü etti bize sevmekle
derdimiz ona sığınmak değil mi
oof anlatması bile berbat birşey
bir çocuk bile mama isterken annenin gözün içine bakar
o kadar doğaldır yaklaşım
o kadar bilgece ve yalansız
can yavrum ben büyüyemedim
sen büyürken senle büyüdüm
o yüzden senin kadar acemiydim hayata ||

nerdeydi üşüdüğümüz gün
hangi kolda
hangi gövdede
hangi zamanda
unuttuğumuz sıcaklık

ne ısıtır içimizi
aşk ve bir çocuk kadar
ürün diye ömrümüze serptiğimiz

düşün
kaç kapı savrulurda
görmez gözümüz dışarıyı
pencerler karla kaplı
buz ki
seffaf değil
yüzünü göremem gençliğin

sen saklan
tuza banmış ağız
çatlak dudak
nasıl iyileşmez
sevgilinin
kiraza bulanmış dudağında

bana isyan deme
yaşıyorum
boşamı bu koşma
çizikleri var hala
dizlerimde kabuklu yara

anlatayım sana
dünya nasıl mavi hala
sevginin
aşkın yüzüne yapışır
canımın bir yarısı daha

isyan yok cocuk
direnmek var
akşam üstü
gelen karanlığa
inler şimdi
haksız asılanların kaşı
sende atacakmısın
zalime sarı taşı

koluna kuvvet...

21.08.2004
*Bağırmayı kavgayı yarayı zalime sakladık