Zalim Zulüm ve Vatan Şiiri - Ercan Kurban

Zalim Zulüm ve Vatan

Canlar yanıyor âh, canlar kanıyor!
Feryatla inliyor, şu yetim vatan!
Tiranlar çakırkeyf, ülkem yanıyor!
Zulümle kaynıyor, şu öksüz vatan!

Haremiler masum, mazlumlar hain,
Derde giryan oldu, şu yetim vatan!
İfsatla hortladı, şeytanı lain,
Adavetle doldu, şu öksüz vatan!

Kahraman evlatlar, şehit edildi!
Yandı püryan oldu, şu yetim vatan!
Civan koçyiğitler, yere serildi!
Güller gibi soldu, şu öksüz vatan!

Hâl bilmez zalimler, caniyle yoldaş...
Bir hırsıza kaldı, şu yetim vatan!
Haksıza eğildi, milyonlarca baş.
Bir arsıza kaldı, şu öksüz vatan!

Yer bilmez soysuzlar, caka satıyor.
Ağyara verildi, şu yetim vatan!
Günbegün zalimin, zulmü artıyor.
Hüzünle gerildi, şu öksüz vatan!

Yanar nice yürek, analar ağlar!
Hainlerle dolmuş, şu yetim vatan!
Bağbanlar perişan, virandır bağlar!
Zemheriye çalmış, şu öksüz vatan!

Mah-ı Muharremde, her yer Kerbela! ..
Yine dilgir oldu, şu yetim vatan!
Ölüm kusan gaddar, başlara bela.
Yine kevgir oldu, şu öksüz vatan!

Zalimlik zirvede, adalet rafta...
Hukuksuza teslim, şu yetim vatan!
Bebek katiliyle süfyan bir safta.
Şuursuza teslim, şu öksüz vatan!

Eşkıya kol gezer, köyde şehirde...
Mazlumlara zindan, şu yetim vatan!
Cellat olur keser, gördüğü yerde...
Bak işte perişan, şu yetim vatan!

Sahipsiz sandılar, bu şehit yurdu.
Cepheye koşacak, bu yetim vatan!
Bir tek isteğimiz, barış huzurdu.
Hak deyip coşacak, bu öksüz vatan!

Ercan Kurban
24.10.2004/İstanbul