Baş belası olan, zalim yoksulluk
Kahrı, gurbetti bize veren sensin
Çileyi, acıyı bize tattıran
Yaşamı zehir, zıkkım eden sensin
Bizlere verdiğin figandır, feryat
Üstümüz eski-püskü karnımız aç
Köylü-işçi kuru ekmeğe muhtaç
Yıllardır bitap kaldık, yoktur ilaç
Bizleri gurbet salan yoksulluk
Bize çığlık, bize gözyaşı verdin
Yaşamadan, bizi koydun mezara
Bize zehir, ellere balı da verdin
Zalim, bize ne yüzle bakıyorsun
Bizler ürettikçe zenginler çaldı
Sen akrep, yılan, çıyan gibi soktun
Bize ah, bize vah, bize dert kaldı
Yoksulluk, çaresizlik bize kaldı
Mal mülk zenginlerin oldu, ihanet
Ey yoksulluk! Sen hiç gülmeyesin
Sen yedin bitirdin bizi, muhannet
Mehmet Çobanoğlu
07.01.2019
İstanbul
Mehmet Çobanoğlu
Kayıt Tarihi : 7.1.2020 17:35:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!