Zalim Yâr Şiiri - İbrahim Bozkurt

Sevginin saygının zerresi olsa,
Seven, sevdiğine zulüm yapar mı?
Kin ile nefretle ömrünü bitirdin,
Eziyet etmeye devam edersin.

Sahi sevgi nedir, sen bilir miydin?
Kendinden başkasını sever miydin?
Dünyada kıyamet kopmuşcasına,
Eziyet etmeye devam edersin.

Zalim yâr sen beni hiç tanımadın,
Hep vurdun belime acımasızca.
Saygının, sevginin izi yok sende,
Bırak bedenimi, yeter incitme.

Tereddütsüz dünyamı sana verdim,
Sen, beni kendine tay edemedin.
Adam olmak her faniye zor gelir,
Gerçeği bir türlü kabul etmedin.

Bozkurt'um sende neymişin meğer,
Çile doldurarak bu yaşa geldin.
Yıldızın barışmadı nazlı yâr ile
Çekişerek geldin youn sonuna.