Zalim Utansın Şiiri - Ömer Tomruk

Ağla gözlerim gözyaşım gören mi var,
Ben yandım da gözlerine bunu bilen mi var,
İsyanım sana değil bende biraz sitem var,
Beni dertten derde salanlar utansın.

Kaderimiz bu muydu onca sene bekledik,
Hasreti vuslata ilmek ilmek ekledik,
Güldük gülüştük ve nihayet ertelendik,
Beni ölmeden toprağa koyanlar utansın.

Ömür geçip gitse de bakışlarım sanadır,
Bu dert sırf sana değil yarısı banadır,
Riya ile yalan arası ince bir çizgidir,
Yüzüme gülüp de sırtımdan vuran utansın.

Eser deli rüzgâr önünde durulmaz,
Demet demet güller sevdaya derilmez,
Gönül yaralı biçare ne yazık gülünmez,
Kem gözlerini aşkıma dikenler utansın.

Gündüzüm geceme karıştı zamanım kayıp,
Elim kolum bağlı böyle yaşamak ayıp,
Başı göğe mi erdi bizi bizden koparıp,
Gururla zaferini kutlayanlar utansın.

Bu gün böyle ise yarın sanma gün senindir,
Bu sevda da son durak bil ki mahşer yeridir,
Hakkımı sorarsan ki benden yana helaldir,
Hakkın huzuruna zulümden çıkanlar utansın…