Nihal'imin Aşkına Mahkum Olmak

KEREM İLE ASLI MISRALARI

(Nihali Tarz'da Yeniden Yorum)

Kerem’di Aslı’nın derdine yanan,
Nihal’im…
Senin cevrinle ben Kerem oldum!
Ateşler içinde yandım,
Sabrımı sınadın durdum.

Aslı’nın saçları tel tel yolundu,
Benim içimdeki Nihal aşkı kor oldu.
Çöllerde arar oldum senin bakışını,
Yolunu gözlerim, canım çöllerde kaldı.

Mecnun dediler bana, deli dediler,
Nihal’im…
Senin aşkınla çöllere düştüm.
Yabanıl kuşlarla dost oldum,
Taşlara senin adını işledim.

Firkat oku saplandı ciğerime,
Nihal’im…
Sensizlik çölünde kayboldum.
Leyla’sız Mecnun değilim artık,
Nihal’imsiz kalan bir çılgınım ben!

SON İLHAM:

“Aşk; zalim de olsa sevilenin,
Mazlum da olsa sevenindir.
Nihal’im!
Cefan cehaletim,
Aşkın ise cevherim oldu.
Ben ki;
Senin tuğyanına mecbur,
Senin aşkına mahkûmum…”