Zalim Nefsim Şiiri - Aşık Fani

Bir değil,beş değil senden çektiğim,
Hele yaptığını say ,zalim nefsim,
Kararttın Dünya’mı,yeter bıktığım,
İnsafın yok mudur hey zalim nefsim!
Yardan ayrı kaldım,düştüm peşine,
Bitirdim ömrümü boşu boşuna,
Izdırap çektikçe,gitti hoşuna,
Bir gün acımadın,vay zalim nefsim!
Çürüttün içimi,özüm kalmadı,
El alem içinde yüzüm kalmadı,
Yaradan’a bile nazım kalmadı,
Artık bu gafletten ay zalim nefsim!
Bıraktım her şeyi,sana bağlandım,
Hep işkence gördüm,dilden tığlandım,
Düştüm ateşine,yandım,dağlandım,
Bak şu rezalete ey zalim nefsim!
Dolaştı kelebim,koptu yumağım,
Kurudu yüreğim,dilim damağım,
Perişan haldeyim,dondu dimağım,
Aczimi aleme yay zalim nefsim!
Merhamet yerine hışman eyledin,
Huzura,refaha düşman eyledin,
Vallahi doğduğuma pişman eyledin,
Gel de feryadımı duy zalim nefsim!
Manadan mahrumum seni nedeyim?
Çirkefe batırdın beni,ne deyim?
Kirlettin ruhumu,teni nedeyim?
Götür cehenneme koy zalim nefsim!
Divane Fani’yim yola gelsene,
Toparlanmış temiz hale gelsene,
Tevbe dergahında dile gelsene,
Tuttuğun yol değil,cay zalim nefsim!
Aşık Fani AFŞİN
06,04,2010