Zalim Kader Şiiri - Gül Ahmet Yiğit

Beni bu hallere koyan,
Kötü kader, zalim kader.
Gel de bu hayata dayan,
Kötü kader, zalim kader.

Hayat denen er meydanı,
Damarda kurudur kanı.
Bulgurunda pişmiş sonu,
Kötü kader, zalim kader.

Bileziği nerden takam
Elin elinemi bakam.
Kurtulmaz ki borçtan yakam,
Kötü kader, zalim kader.

Çoluk çocuk rezil olduk,
Sebze, meyve hava aldık.
Bu sene kurbansız kaldık,
Kötü kader zalim kader.

Gül Ahmet'im vur sazına,
Can dayanmaz avazına.
Mahcup eder el kızına,
Kötü kader, zalim kader.