Zalim hasan Şiiri - İmam Sürensoy

anlatıyordu zalım hasan.
nam salmıştım dağlara.
nam salmıştım ovalara.
geceleri. kayalıkların. dibinden yatardım.
ağaç kovuklarından uyudum.
toprak kokardı elbiselerim.
rüzgar gibi eserdim.

deli taya bindiğim zaman.
yol keserdim..
adam soyardım.
aklımın rüzgar gibi estiği zaman.

zornan yavuklumu başkasına gelin ettiler.
sevmezken eşkiyalığı sevdirdiler.
beni silah tutmaya mecbur ettiler.
nice genç kızları. beylere peşkeş çektiler.
çıkarı uğruna nice kanlar döktüler.

bana zalım hasan derlerdi.

zulum vardı.
açlık vardı,
sefalet vardı.
garibanlar hep intizardır.
bir kuru ekmekleri vardı.
oda ellerinden alınıyordu.

zorbalık olmuştu, ağalığın adı.
beylerden yana konuşuyordu kadı.
insanların kalmamıştı tadı.
başını kaldıramıyordu, bir ırgat bir dadı.
vuruyorlardı insanların kafasına kafasına.
zorla konuyorlardı insanların tarlasına.

sevmezdim ben tabanca.
mesele onurum olunca.
yavuklum düşmanıma kaçınca.
düşmanım olsada karınca.
sabır had safhaya varınca.
barut kokardı mavzerim.

gözlerim kör olmuştu.
vijdanım kara.
her yere düşen yiğit açıyordu içimden yara.
zulma direniyordum.
beni çekselerde dara.

ben eskiden ünlü bir eşkiyaydım.
korku salmıştım dağlara.
nam salmıştım ovalara.
.
müfrezelerle çarpışırdım.
düşmanla çarpışırdım.
her kurşun bir can deliyordu.
kayalıklarda yankılanan kurşun sesleri.
kulaklarıma türkü gibi geliyordu.
bir sürünün çan seslerine karışıyordu.
bir ağıt sedasında çoşardı.
kurşun sesleri.

kaç kez vuruldum.
kaç kez ölüme yaklaştım.
kaç kez kurşun yedim.
kurşunlar dağlamıştı yüreğimi.
geçip gidiyordu kurşun yarası.
geçmez oldu yavuklumun yüreğimden açtığı sevda yarası.
kaç yıl geçti üstünden.
saymadım.
ömür durmadan geçiyor.

ölüm yaklaştı.
şimdi görmüyor, göz.
tutmaz oldu diz.
zaman geçip gitti.

ben eskiden ünlü bir eşkiyaydım.
korku salmıştım ovalara.

nam salmıştım ovalara

bana zalım hasan derlerdi.

imam sürensoy