Zalım Gurbet Şiiri - Melek Dönmez

Zalım gurbet yine kapımı çaldı,
Çareler tükendi bilemez oldum.
Sevdiğim herkesi yanımdan aldı,
Kayboldu allarım, karayı buldum.
*
Eyvah dedim eyvah bana bakmayın,
Çıraları alıp yürek yakmayın
Başımı boşuna derde sokmayın
Kırıldı dallarım, gül gibi soldum.
*
Şu gurbetin yolu ne kadar uzun,
Bilmeyen de der ki kuruymuş tuzun
Her gün damla damla akıyor gözūn,
Kapandı yollarım, gidemez oldum.
*
Gurbetin uzağı yakını olmaz,
Kadehin kırılsa su ile dolmaz,
Yürek yarasına neşter vurulmaz,
Devrildi sallarım, yaya ya kaldım.
*
Bu hasretlik inan canıma yetti,
Sevdiklerim bir bir gurbete gitti,
Bu ömür bõylece özlemle bitti,
Açılmaz kollarım acıyla doldum.

15.10.2017 -Melek DÖNMEZ
iST.