Dolmadı ömrümün çile defteri
Sıla nöbetinde gönül neferi
Yadel de seyyahım ruhum seferi
Yüzümü güldürmez bu zalim gurbet
Mor perde çektirir güneşe aya
Hep matem kokusu siner havaya
Göçmen kuşlar bile döner yuvaya
Bahtıma yol vermez bu zalim gurbet
Kalbimde feryatlar hep bağır çağır
Sözümün hükmü yok kaderim sağır
Gönlüm hasret yüklü ölümden ağır
Bir nefes aldırmaz bu zalim gurbet
Kayıt Tarihi : 23.9.2016 19:07:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mehmet Karabulut 2](https://www.antoloji.com/i/siir/2016/09/23/zalim-gurbet-36.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!