Zalim Gurbet Şiiri - Rukiye Genç

Şu insanoğlu ne garip bir bilmecedir, çözülmesi pek zor
Bazen coşkun şelaleler gibi çağlar, bazen de ölü bir deniz gibi durgun
Bazen hayat onun avucunda duran paha biçilmez bir inci gibidir
Bazen de canını yakan alevli bir kor,
Bazen bütün dünya onunmuş gibi coşkulu, ama çoğu zaman suskun...

Çoğu zaman zor gelir insana yeni bir hayata başlamak
Bambaşka bir şehirde ve bambaşka insanlar arasında
Hele ki ''EN KIYMETLİM'' dediklerini arkada bırakmak
Keskin bir acı bırakır insanın ruhunda...

Ayrılığın ilk anlarında tedirgindir insan
Beyninde türlü türlü sorular yankılanır durur
Korkar yalnızlığın ve meçhulün en kuytusundan
Ardı arkası kesilmeyen sorulara cevap aramaktan yorulur.

Tepesi karlı dağlar gibi netleşir her şey mesafeler arttıkça
Ürkütücü, yıldırıcı ve bir o kadar da aşılması zor sarp dağlar gibidir zorluklar
Gurbet elin hain rüzgarı bir kırbaç gibi yüzüne çarptıkça
Titrer ve farkına varırsın acı gerçeklerin
Evet, anlarsın ki başlamıştır artık vuslatsız firaklar...

Öyle zamanlar olur ki kimseye anlatamazsın derdini
En yakınındakiler bile duyamaz içinde bağırıp duran o tiz sesi
İşte o zamanlarda, gecenin karanlığında dönersin bembeyaz duvarlara
Bir şey söylemene gerek yok!
Duvarlar gözyaşını silerler, anlarlar o çaresiz halini
Annenin şefkatli elleriyle okşarlar saçının her bir telini...