Zaid İnsan Şiirleri - Şair Zaid İnsan

Mecnun ise zampara küçük bir hikayesi var
Benim aşkıma yaklaşan tek âşık-i sâdık var

Yavaş yavaş gideceksin bu viraneden
Ayağında balçık mestli birer çift şürsen
Ve sonra çeşminden düşecek bir bir eşken

Saçın ağardı vakt vade vade dolmakta
Ahir zamanı re'y et ki zaid yanmakta

Altının yakutun bir değeri yok bu rüyada
Unutma ki insan nakitin yok mezarda

Ey nefsim tövbeyi kapı kapı bilirsin
Geç kalma bir daha vakit bulamayabilirsin

Sabrın tükenmişse ey genç adam
Beşire değil ahire dayan

İçimdeki ateş daimi harlanmakta
Allah'ın aşkı bütün kalbimi yakmakta

Sessiz sıralar sedasız sesler niceler
sonu olmaya yola baş koyanlar niceler

Fani aleme düşmüş sedef oldum cihana
Sinem parçalandı denk gelemedim Habibullah'la

Randevumuz verilmiş oldu bağı cinana
Kavuşmak nasip olacak inşallah Resulallah'la

Ram ol rabbine Zaid
Senin dehrinde vasl yok
Nefsi işin sonunda
Ufacık bir yarar yok

Çağır ey sevgili bekliyorum seni
Sabah öğlen bir kere farket sen beni

Kokunu bana verdiğinde miski amber sanki
Bu güzelliğin bende kalp ağlatacak sanki