Zahit Şiiri - Dağlar Özügüç

Kışın ölürsem bulayın beni karlara
Yada ölürsem bir ilkbaharda
Yatırın salınan mis kokulu akasyalara
Adımı verin kalsın karşı dağlara
Yıkayın bedenimi nehrin serin sularında
Masalımı yazın uzatın penceremden
Beni takip eden yırtıcı kuşlara.
Ben bir kulum zahit değilim
Ne cenneti gördüm
Ne de cehennemi
Bu dünyada sade bir Cahit’im
Yar koynunda ölmeyi gördüm
Yeri geldi ağlamayı da
Sanki yer inledi gök ağladı
Peki ben ne yapayım?
Gülerken her şey güzeldi
Cennet de tamam
Ama cehennemde yar yok
Ya bana oraya git derlerse
O zaman ben ne yapayım?
Tevil bu hiç zırva kaldırmaz
Bir bakış at çeşmi siyahım
Cahilim ikrarım yerine ulaşmaz