Sevgilime;
Çok canım sıkılıyor Aşkım, çok...
Filkulağım bile yetmiyor oyalanmama
Kalbimi yırtmak istiyorum.
Ne özlem kalsın içinde ne de endişe,
Bıktım artık sevdiceğim
Boşluktan, hiçlikten, sıkıntıdan, özlemden
Bu çile bitsin artık
Hep keder, hep öfke, hep üzüntü
Bir su damlası mutluluk,
Bir nefes alımı,
İri taneli ama hafif bir yağmur vardı, İstanbulda,
Sana el salladığım o bahar akşamında.
Ne hissettiğimi hala hatırlamıyorum..
Sadece buruk gülüşün
birde cama vuran yağmur taneleri kaldı hatırımda.
Aradan çok zaman geçti bir tanem,
Sevgini bir kelimeyle anlatabilirmisin
Ya mutluluğu bin cümleyle...
Bulabilirmisin özlemine bir ilaç,
Unutabilirmisin acıyı, bir kalemde
Silebilirmisin, yanlızlığı yüreğinden
Umarsızca Aşık olabilirmisin, hiç korkmadan
Ben, hayatın küçük ayrıntılarında gizli büyük mutluluklarında yaşarım.
Ve bir gün yine hayatın tek düzeliğinde yaşanan sıradan bir acı olarak,
Öleceğim.
Sevgilime,
Bir daha böyle severmiyim bilmiyorum.
Bir tek şeyi biliyorum yalnızca,
Artık sevgimi söylemeyeceğim.
Ne çok yalnızlık varmış hayatta,
Ne çok sensizlik..
Canın yanacak diye beklemek,
Yakan acıdan beter aslında.
Hangisi daha mantıksız bilmiyorum.
Canının yanmasına göz yummak mı?
Yoksa canın yandıktan sonra beklemek mi?
Bildiğim bir şey var...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!