Zahir Şiiri - Emine Tansu

'Bir dünyadır kadınlar; yürekleriyle konuşan, gözleriyle gülen...'
Ve sömürülen iki cihan arası...
'Havva'i bir ırkın zavallı klanları,
'döl'deşleri bütün kıyak içgüdülerin,
'şiddet' zanlıları nedense bütün ümitlerin...
Daha dün annemizin kollarında dinlememişken hiçbir hayal kırığının çıkardığı sesi,
avaz avaz 'sus! 'turuldum ben.
Kimi öküz sonrası konuldum en nadide şölenlere,
kimi at'a uyak oldu adım, silahın akabinde.
Diri diri gömüldüğüm günleri unutmadım!
Unutmadım ağzımda dolaşırken toprağın kekremsi karanlığı...
Kah Orhan Veli'nin aşk resmi geçidinde buldum kendimi,
kah 'Abbas'ın çirkinliğinde.
Söyleyecek 'hiçbir şeyim' çoktu...
Ellerimde mayası bir adamın, 'harç'landım durdum...
İşte Ben!
İşte Meryem'im İsa'nın asaletinde,
işte Fadime Ana Medine'de.
Bir dalkavuk söylemde Zin, meşalede çaresiz Şirin.
Cayır cayır donarken ben;
yüzümde mor çiçekler, göğsümde çatlamış rüya, elimde kırık kadınlığım,
şiirin rahminde büyürüm gizcileyin...

Tanrım... Ellerimden tut...
Yeterince rüsvayım, yeterince zayi...
Duymasanız da olur,
mağrur bir cehennemden inip, mat bir cennete gidişimi...,,

18.10.2005

yirmibir değil, yüzyirmibir yıl geçse de,
yeri öküzden sonra gelen,
'kadın'lar için...