Acıklı bir rüzgâr uğultusu…
Şarkı söylerken başucumuzda…
Hüzünlü gelmemişti bize.
Aynı rüzgâr uğultusu…
Aynı acıklı çağlayış…
Bir başımıza dinleyince…
Hüzün verdi içimize.
Oysa aynı rüzgâr…
Ve aynı çağıltı…
Aynı ruhtan doğdu.
Yalnızlık acıttı onu.
Zahir!
Yalnızlık bizi hüzne boğdu!
İrfan Gürkan ÇelebiKayıt Tarihi : 26.9.2006 23:10:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!