Zahir Şiiri - Edip Çakı

Zahiri arıyorum
Yani sen sandığım gölgeyi
Ki görüneni arıyor gözlerim
Görünen altında yatan görünmeyeni
Her arayışım çıplaklıkta gizli
Her umut kendi yarasına sancır
Sancıyan bir karıncanın ciğeri
Zahir nedir?
Kimdir kiminledir?
Resimlerde saklıdır zahir
Anıların ayak izlerine sadıktır
Belki bir sonbahar yaprağında
Çoğu zaman bir kar tanesinde
Kimi zaman son nefesini veren
Ve ölümü sabahları öksürük seslerinde arayan
Bir ihtiyarın tükenmez nefesindedir
Zahiri arıyorum
Yani seni
Yani sen sandığım herkesi
Ellerimi asıyorum bulutlara
Gökkuşağı altında dinlenen meleklere
Adını soruyorum başını sallıyorlar
Yokmuşsun gibilerinden
Ki görünmeyeni arıyorum gibisinden
Zahir nedir?
Kimdir kiminledir?
Hangi kitap arasında unutulmuştur
Kaçıncı ayrılığını yaşıyor
Kimin ismini sayıklıyor karabasan geceye
Bir duman görünüyorum şimdi
Görünen günün doğusunda
İlk vahiyi getiren melek gibi gururlu
Görünmeyenin suretinde gözleri
Zahir sensin
Ta başından beri de sendin
Şimdi görüneni görüyor gözlerim
Gözüme görünmeyen senin gözlerin
Gölgem sendin zahirim sen
Işığın parlaklığında hayatı saklayan
Bir su damlasına susuzluğumu yar eden
O görünmeyen ötesinde görünen…
Beni bir derviş misali
Tanrıyı arayan bir günahkar gibi
Diyar, diyar yollara yolcu eden sen
Sen zahir, zahir sensin…
Ta başından beri gözüme görünen
Aşkındı beni zahirin peşine düşüren