Zahide Şiiri - Dursun Karabeyoğlu

Sana ne güzel bakmıştım o gün,
Senin güzelliğindi bu,benim bakışlarım değildi belkide
Sen güzeldin,güzeli severdin
Aradığın adam ben değildim zahide
seni gördüm geçenlerde bir belediye otobüsünde
önceleri farf etmedim,ama sen anne olacaksın zahide
saçların hala örgülü,yüreğim gibi buruk
ve gözlerin zahide hala puslu
hiç susmadan ağlamış,küçük bir kızın gözleri gibi
sen delişmen zamanlarımın kızı
her yiğidin vardır okul yolunu paylaştığı leylası
ben mecnun olamadım,yollar hiç bitmedi zahide
lacivert süeterindi belki beni sana çeken,pembe okul çantan
bunca yıldan sonra karşılaşmak,ve beni tanıman

yine mutlu oldum,yine çocuklar gibi
eline bir külah limonlu dondurma verilmiş,ağlayan bir çocuk gibi
onca yıla rağmen hatırlattın sevgini
ve yüreğim
okyanus gibi kocaman.dalgalandırdın kalbimi
taşlaşmış yüreğim yeniden öğrendi sevmeyi
aradığın adam ben değilim
ama çocukluğum hala sana aşık
ve bu şiir senin olsun
sana armağan ettim bu gülleri ve satırları
her damlasında mürekkebimin
divit hokkasıyla yazdım bu satırları
hiç bitmeyecek,eskimeyecek hatıraları.......