Bir avuç toprak… Ama üzerinde gök eğilir,
Her damla kan, bir yıldız gibi parlar göğsünde.
Sonsuz mavilik suskun, ama bağırır içinden:
"Burada insan, insanlığıyla yazdı kendini."
Uzaklardan toplanmış kalabalık gölgeler,
Kimisi çöl kokar, kimisi okyanus sesi.
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.