Ne uykuyu,
ne de geceyi beklerim
Bir yeniden sevilme sahnesi,
aralıksız düşlerim.
Tutuşmuş bir kere ya korlar
ocaklar duman duman,
Feryatlı bir son gelecekken bile
ne çıkar senin de bir gelişinden
yanık taşlar bile gelirken ırak göklerden
sen de gel
akışkan arzular düşmeden elden.
Gelirsen parlar çıplaklığımız
İnkar ediyorum
bu köhne geceyi
basık tavanı, küçük odayı
inkar ediyorum
uyuşuk göğü, sabit bulutları
düşümde
Boş havuzun kenarında
kadın sigara içer
çöpçü yemeğini yer
Boş havuzun kenarında
bu boş yaz akşamında
nasıl dayansın insan
Hiç yoksa sevmişsin sen
şimdilerde anlıyorum
sevmedikçe kimse,
ürktükçe
çok kısa evet
sonrası zaten hiç
Bu eski ve dar sokakların hayhuyunda
soran ve dinleyen iki çift gerçek gözün ihtiyacında
içim acıyor aslında hiç yaşamıyor oluşuma.
Sırtıma kadar batıyorum trafiğin telaşına
yok oluşa gevşiyorum tütünden sığınakta.
Ben şımarık bir evhamdan değil
Geceden siyahtı saçların
ellerime can veren kökler
Yıldızlardan yakıcı gözlerin
gözlerime yön çizen fenerler
Evimde büyüttüğün pencereler
yem oluyor duvarlara
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!