Yeni bir sabah çöküyor şehre...
Biri gür bir viyaklamayla selamlıyor dünyayı,
Bir çift kanserli göz ise artık helalleşmek için açılıyor.
Kimi 'Bu kim? ' diye bakıyor yanındakine akşamdan kalma gözlerle...
Kimi de bininci kez süzerek yanındaki boş yastığı iç geçiriyor.
Bazısı otomatik bir güne başlıyor ayaklarının peşisıra giderek,
Gösteriye hoşgeldin; geç otur baş köşeye,
Biz kulların ilişiriz soğuk beton döşeğe...
Endamın, boyun posun, bir yürü alem görsün,
Soyun, poz ver, kapak ol, hele şanın yürüsün.
Şarkı söyle, film çevir, bak artık bir sanatçısın,
Ses, yetenek hak getire de, onları kim ne yapsın...
Ben sadece herşeyi istiyorum;
Çok mu bu istediğim?
Rüzgarlar estirmek istemem parmağımı şıklatarak,
Tek dileğim savrulup gitmemek rüzgarların önünde...
Her savaşını kazanan bir komutan olmak istemem;
Hiç savaşmamak en büyük arzum...
Aykırımı dersin artık yoksa asi mi,
Hiçbirşey yakamaz canını ya,
Avaz avaz bağırasın gelir;
Törpüledikçe hayat sivriliklerini...
Dümdüz yürüyüp gitmek varken,
Sen değil misin dolambaçlara sapan?
Sabretmekle geçirsen de koskoca bir ömrü,
Zaman gelir,
Dağlar kadar sabrın olsa iki günde tükenir.
Gözlerini ufka dikmeyegör;
Geri almak yıllarını alır.
Önünde hayallerden kurulu bir duvar,
Bu yokuş son olsun,
Düzlükler uzansın artık önümde...
Başımı kaldırabileyim, bakınca ufku göreyim.
Bitsin bu engelli koşu, bu yarış sona ersin.
Çalın artık son zili, verin karnemi gideyim.
Varsın tümü zayıf olsun ama, artık sınav olmasın...
Seni bazen dağla denizin birleştiği ıssız bir kıyıda,
Bazen yıldızların cirit attığı gökyüzünde görüyorum.
Ağır bir kapının açılışındasın bazen;
Bazen de kuşların çırptıkları kanatlarda...
Çoğu zaman duvarlar da girse aramıza,
Bir sokak bandosunun nağmelerinde ya da,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!