Zafer Barıtcı Şiirleri - Şair Zafer Barıtcı

Gitmek mi zor
Kalmak mı
En kötüsü de
İkisinin arası
İşte araf burası
Sensizliğin

Ne kadar şanslı gezdiğin şehirler
Yürüdüğün sokaklarda
Çiçekler açacak
Seni görebilen insanları
Bir sevda saracak
Kimse kimseyi kırmayacak

Üzülme!
Belkide yaşadığımızın
Farkına varmamız içindir
Bunca çekilenler
Yolumuzu bulmak içindir
Bir ağacın yaprağı gibi mesela

İstemem dünya malını
Kim isterse onun olsun
Dağlar,denizler
Sensiz niye doğar güneş
Mevsimler kimin umrunda
Yağmurda yürümenin bile tadı yok

Nedir seni böyle mahzun yapan
Yoksa söylediklerim mi dokundu?
Bu kaçmaların sebebi ne?
Sevgim gözünü bu kadar mı korkuttu?

Her insan döne döne aşk ararken

Dert değil bu;
Dert demek haksızlık olur gönlüme
Madem bu kadar sevdi seni
Cefan da sefan da baş göz üstüne

Anlatacak kimsem yok ki benim
Bu yüzden
Yaram hep içime kanar
Gözyaşım içime
Yalnızlığımda bir tek sen varsın
Senin hayalin var

Zamanın bir hükmü yok
Senin yanındayken
Geç kalacağım sendin
Yetişeceğim sen

Sen geldin bu şehre
Beraberinde ilk yaz geldi
Yağmura doymuş toprak misali
Kabardı gönlüm
Üzerinde aşk filizlendi

Yüreğinin yoludur diye
Seçmeseydim ela gözlerini
Bu kehribar tonunda
Yeşil cümbüşünde
Seyretmeyecektim belki de
Kalbimin sana gidişini