Zafer Şiiri - Ahmet Mansuri

Bir iskemleye dönük yüzü
Kanatları bir açılır bir kapanır kolları
Çarpık bacaklarında bir denge arada kendini bulur
Gece basar bağırına sessizliği alır başını gider
Hafiflik ve yalnızlığın buruk sancısı
Gölgesine bakar gider

Sakin bir günün çiğ damlası ayaklarından süzülür
Nefesinde hep meraklı bir buhar uçup gider
Sabahları hep böyle mi ?
Kolunda ki saat doğru gösterir mi?
Bir tebessüm uzağında parıldayan gülümsemesi
Sahi mutluluk böyle mi?

Hatırladı yine bir gün o iskemleyi
Düşündükçe duraksadı merak etti gitti
Ne düşü gerçek ne gerçeği düştü
Yelkovan ve akrebin arasında gölgesi
Kendisini kovalarken buldu zamanın kölesi

Ya bir zafer ya bir bedel
Nihayetin ölecek bir beden
Hayatı oynamadan kaybedecek hangisi?