Çekildim bir köşeye
Yatırdım gözlerimi ‘yenildim’lere
Hatalarının geçit törenini izliyorum
Ağzımı bıçak açmıyor diye
İçimde fırtınalar kopmuyor zannetme
Ben en büyük galibiyetlerimi hep susarak aldım
Her savaş meydanından boynu bükük dönsem de
Haklılığım bir zaman sonra
Af dilenmeye koştu elime-eteğime
Hayatta en çok sevdiğin kişi en büyük yalanın çıkar
Ve bütün doğrularını ona peşkeş çektiğin için seni sap gibi ortada koyar..
Kayıt Tarihi : 24.10.2019 00:10:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
düşüncesiz prens
