Zafer Şiiri - Ahmet Hani

Pencereler kapalı idi
Bahçedeki çiçekler soluyor
Kitaplar kir perdesinin altına gizlenmişti .
Örümcekler, ah bu örümcekler
Evin köşelerine simetrik ağlar
örülmüştü.

zorlu bir mücadelede
Terörle dolu bir savaşta
Eşit olmayan bir savaşta
ince bir gövdeyle
Sırtlan kalabalığının içinde elleri boş,
Savaş alanına gelmişti
Ölüm kokan bir savaşta
Ve onu yıkımın eşiğine getiren düşünceler
Onu batıran bataklıkta
Nefesleri sayılırdı.

Ancak Sert bir adam idi
kaybetmemesi gereken bir adam
Önünde ölüm diz çökmüş.

Kendiyle kavga eden bir adam
Dünyanın her türlü kirliliğine,
hayır! demiş bir adam.
Çirkinliğe isyan eden adam
Bir adam...
Sahaya girmişti.

Bir gün
derin bir uykudan uyandı
Pencereleri açtı
Örümcek ağlarını süpürdü
Kitaplıktan 'Yüzyıllık Yalnızlık'ı aldı
Bahçedeki çiçekleri suladı
Ve elma ağacının gölgesinde
derin bir nefes aldı.